Van Xiahe naar Lhasa

Jawel, we hebben weer internet! Of het na vandaag in Tibet nog gaat lukken is de vraag, maar nu een uitgebreid verslag van de afgelopen dagen. Ik was gebleven in Xiahe (spreek uit als Sjagge). Daar was het flink koud, dus we (lees vnl Marieke) droegen al een trui, windstopper en jas (Pieter gee trui, maar wel de rest). 's nachts gelukkig wel een lekker warm dekbed. Xiahe ligt op ong 3000 meter, wat als gevolg had dat Pieter de volgende ochtend ziek werd, ws hoogteziekte. Dat houdt in hoofdpijn, overgeven en rare geluiden maken. Vooral het laatste had ik nog nooit bij hem gezien, dus ik had de reisleider erbij gehaald. Inmiddels had Pieter zijn maaginhoud meerdere keren geleegd en het ging weer iets beter. Helaas was onze wc verstopt door Pieter zijn maaginhoud, dus terwijl hij ziek op bed lag, kwamen ze ook de wc ontstoppen. We hadden afgesproken dat als het na 1 a 2 uur niet beter met hem ging dat we de dokter zouden bezoeken. De rest van de groep incl reisleider hebben de excursie naar de granslanden gedaan en wij bleven uiteraard in het hotel. Gelukkig ging het na een uur slapen al weer wat beter en zijn we rond 12h gaan 'ontbijten'. Vervolgens heeft ie 6 boterhammen gegeten, wat duidleijk aangeeft dat het weer beter met hem ging. Verder moet je op zo'n hoogte veel drinken. 1 liter per 1000 meter, dus daar betekende dat 3liter per dag en als we bij Everest basecamp komen moeten we dus 5 liter drinken..... lijkt me vrij lastig, maar we gaan het proberen.
Maar weer terug naar Xiahe, die middag hebben we gerust, 2x een rondje gelopen in de kou, dinken gekocht en de hotelmanager had opdracht gegeven aan zijn personeel dat we onbeperkt thee moesten krijgen zodat we genoeg zouden drinken :). Losang heet ie was een zorgzame man en kwam vaak vragen hoe het ging.

De volgende dag gingen we opnieuw met de hele gare bus, die uiteindelijk 2 versnellingen miste (versnelling 2 en 4 deden het niet.... erg lastig in de bergen), richting Taersi (spreek uit als Tarse) wat een busrit van ruim 9 uur was (met een betere bus was het iets korter geweest). Maar het was een hele mooie rit. We reden eerst door graslanden (wat de rest van de groep de dag ervoor al gedeeltelijk gezien had) over een zandweg, en uiteindelijk boven de graslanden waarbij je vnl in een (zo lijkt) verlaten gebied bent. Toch zijn er nomaden in tentjes, yakkoeien (kruising tussen een yak en een koe, die zijn minder eigenwijs dan yaks en kunnen op lagere hoogte leven), schapen, zelfs grote marmotten heb ik gezien. Na een flink aantal uren gaat de zandweg over in asfalt. Inmiddels waren we al duidelijk in het tibetaans gedeelte van westelijk CHina met typisch tibetaanse dorpjes. Vervolgens daalden we weer en ging het landschap over in roodbruine rotsformaties, die ons deden denken aan Red Rock Canion in AMerika. De tibetaanse dorpen gingen ook over in chinese moslimdorpen. We reden een stuk langs de gele rivier, vervolgens over de snelweg naar Xining (spreek uit shining, niet op z'n engels maar zoals je het schrijft) en net wat verder naar Taersi. Hier hadden we een vies, oud hotel. Alleen de lobby was mooi. Eerst kregen we een kamer met een wc die verstopt was en waarbij het water onder uit de pot liep. Na klagen kregen we een andere kamer met een wc die je net kon doortrekken. Ik heb in mijn lakenzak geslapen ivm onbestemde vlekken op de lakens. DIe chineze kunnen een hotel wat pas een jaar oud is laten lijken alsof er al 30 jaar niets is opgeknapt. Maar buiten dat hotel, hebben we de volgende ochtend het Taersi klooster bezocht, waar de stichter van de Geelmutsensekte is geboren, een mooi tibetaans klooster.

's middags om 15h vertrokkken we vanuit Xining met de trein naar Lhasa, 24h in de trein zitten. We hadden verwacht dat het een luxe trein zou zijn, maar helaas. Denk aan de hardsleeper van een eerder verslag met 6 personen in een niet afgesloten coupe. Verder veel chinezen die de hele dag rochelen en een puinhoop van het toilet maken. Iedereen van onze groep heeft zijn schoenen/slippers ontsmet na deze treinreis, haha! De bedden waren wel schoon en Piter en ik sliepen natuurlijk weer boven met al die oudjes in de groep :). Onderweg was het wel benauwd, zeker als we steeds hoger gingen. De grootste hoogte die we bereikt hebben was 5200 meter. Eindelijk konden we na 24h de trein uit en waren we aangekomen in het echte Tibet, in Lhasa! Daar werden we opgewacht en kregen we als welkom een witte sjaal omgehangen. Vervolgens naar het hotel (yakhotel), wel schoon :) en even naar het plein gelopen waar de Jokhang tempel is. Daarna gegeten en naar bed.
En je raad het al.... Pieter werd ziek met overgeven, nog meer dan in Xiahe, en ik voelde me niet lekker met hoofdpijn. UIteindelijk hebben we nog een paar uurtjes geslapen en vanochtend voorzichtig ontbeten. Inmiddels gaan het redelijk goed. Pieter ligt nu te rusten terwijl ik dit schrijf. Vanochtend zijn we wel meegeweest naar de Jokhangtempel (met verplichte gids die ons zal achtervolgen deze 1,5 week in Tibet, maar hij spreekt goed engels), was mooi en vanavond eten bij een authentiek tibetaans restaurantje. Tot die tijd houden we ons rustig. Morgen Gaan we naar het Potala paleis, dat wordt een hele klim, maar zeker mooi!

xx Mariekke